तीन गमला

सुन्दर घरकोअगाडि बरन्डाको डिलमा पुराना तीनओटा गमला थिए । ती गमलामा तीतेपाती, तुलसी र घोडताप्रेका बोटहरू रोपिएका थिए । यस्तो राम्रो घरको बरन्डामा त्यो पनि डिलमा यस्ता फुल्दै नफुल्ने फूलका गमला राख्नुपर्दा बुहारीपात्र चिढचिढिएकी थिई । सासूपात्रलाई उक्त गमला त्यहाँ नराखी नहुने भएकाले दुइ पात्रबीच वाक्युद्ध पर्दथ्यो । अनि त्यस युद्धको बीचमा तटस्थता अपनाउन छोरा भनौँ श्रीमान्पात्रले आफ्नो सम्पूर्ण कला र प्रतिभा खर्च गर्नुपर्दथ्यो । ऊ कहिले श्रीमतीले हानेको बाणले निशाना हुनपुग्दथ्यो भने कहिले आमाले हानेको बाणको । ती बाणहरूले ऊ मर्माहत हुन पुग्दथ्यो । तर पनि उसले कुनै ठोस निर्णय लिन सकेको थिएन ।

श्रीमतीपक्षको वकालत पनि ठीकै थियो । यति सुन्दर घरको अगाडि यस्ता नफुल्ने फूल राखेर घरको शोभा नै घटाउन नहुने नि π अन्त अघिपछि राख्दा पनि हुने नि π आफ्नो अभिमानको प्रदर्शन हो यो ।

अनि ऊ आमापक्षको वकालत सुन्थ्यो । घरको अगाडि यस्ता औषधिका बोट राख्दा के बित्यो - साँझबिहान बिमारी परिन्छ । अनि यी पातहरूको आवश्यकता पर्दछ । तिमीहरूलाई के थाहा π यसले खान मागेको छ र -

दुवै पक्षको वकालती तर्क ठीक थियो । ऊ मात्र बेठीक थियो । त्यसैले ऊ बेला-बेलामा जोइजिङग्रे अनि नामर्दको उपाधि पनि पाउँदथ्यो ।

एक दिनको कुरो, राती ठूलो आवाज आयो । घरका सबै उठे, होहल्ला भयो । चोरले घरमा पस्न खोज्दा तिनै गमला झरेको थियो । अनि मानिसहरू उठेको हुनाले चोर भागेको अड्कल सबैले त्यहा“ गरे ।

सासूपात्रलाई आफ्नो औषधिको गमला फुटेकोमा ठूलो अफसोस भयो । बुहारीपात्रलाई ती पुराना गमला त्यहा“बाट सधैँको लागि हटेकामा सन्तुष्टि भयो । श्रीमान्पात्रलाई ती गमलाहरूले आफ्नो घरमा हुन लागेको ठूलो अनिष्ट टरेकोमा खुसी लाग्यो ।

केही समयपछि बुहारीपात्रको छोरो बिमारी भयो । राती तीतेपाती र तुलसीको पात चाहिने भयो । घरमा अन्य कोही नभएकाले छोरालाई एक्लै छोडेर बुहारीपात्र घरमुनि औषधिका पात लिन जान सकिन । उसले बरन्डामा औषधिका पातहरू झल्झली सम्झी ।

भोलिपल्ट उसले राम्रा तीनवटा गमला किनेर ल्याई र उक्त औषधिका बोटहरू रोपेर बरन्डामा सजाई । त्यस गमलामा औषधिका बोटमात्र नभई तीनै जनाका शान्ति, खुसी र आत्मसन्तुष्टिहरू पनि मौलाए ।