छोरीले आमालाई भन्दै छे - 'मेरो लागि केही नगरी दिने, खै ! वर्थ डे नमनाइदिने - मेरा साथीहरू क्या स्मार्ट भएर हिँडछन् । न भनेजस्तो ड्रेस छ, नभनेजस्तो सेन्डिल छ । यस्तो टिनयजर्स छोरीको चाहना पनि बुझिदिनुपर्छ नि † अहिलेको जमाना कहाँ पुगिसक्यो थ्रेडिङ्ग गर्न पैसा पनि एक हप्तादेखि माग्नुपर्छ । कपाल कलर गर्नुछ फेरि लेजर गरौ भनेको सपना जस्तो भइसक्यो । कलेजमा फेसेज छ । नयाँ ड्रेस लाउनुपर्ने † यस्तो पैसाको अभाव हुनेले किन छोराछोरी पाउनु नि †
आमा भन्छे - 'छोरी काठमाडौँको महङ्गीमा खान पनि धौधौ छ । यति धेरै फर्माइस पूरा गर्न कि भष्ट्राचार गर्नुपर्यो कि त दुई नम्बरी धन्दा † तिम्रो बुवाको सोझो कमाइले कहाँ पुर्याउन सकिन्छ र ?’
छोरी फेरि पडकन्छे - 'महङ्गो ठाउँमा जन्माएपछि छोरी पनि महङ्गी हुन्छे भन्ने थाहा छैन - हुम्लाजुम्लामा जन्माएको भए भइहाल्थ्यो नि †'
आमा नबोली बजार जान्छे । बजारबाट र्फकदा बाटामा उसलाई मोटरसाइकलले हान्छ । आमा बाटोमा पछारिन्छे, बेहोश हुन्छे । उसको हातमा छोरीको वर्थडेको लागि अर्डर गरेको बिल हुन्छ र छोरीको लागि एउटा पेन्ट र भेष्ट हुन्छ र साथमा अस्पतालबाट व्लड बेचेर र्फकदै गरेको बिल पनि हुन्छ । छोरीलाई आमा दुर्घटना परेको थाहा नै हुँदैन किनभने ऊ कुनै डिस्को पार्टी हुन्छे ।
2 comments:
आजभोलिका शहरिया छोरा छोरीको फर्माइस पूरा गर्ने क्रम आफ्नो ज्यान पनि गुमाउन बद्या हुनु पर्ने वास्तविक् यथार्थ लघुकथा । बधाई यहाँलाई ।
राम्रो छ .. तर सर्मिला खडका दाहाल ले लेखेजस्तो छैना ,,, अति सामान्य ..
Post a Comment