पुनर्जीवित विगत

बागबजारको एउटा गल्लीमा उसले देखी - अधिवक्ता रमेश कु. शर्मा । बिस्तारै उसले कार साइड लाई अनि र्फमभित्र पसी । 'आवश्यकता नै आविष्कारकी जननी हो'- भन्ने कुरामा उसलाई आज विश्वास लाग्यो । नत्र भने काठमाडौँको यत्रा गल्लीहरूमा अधिवक्ता रमेश कु. शर्मालाई उसले कहिल्यै भेट्ने नै थिइन होला र सायद भेट्नका लागि यति धेरै प्रयास पनि गर्ने थिइन होला । उसको स्मृतिपटलमा मात्र रमेश कु. शर्मा थियो । तर आज विशेष प्रयोजनका लागि अधिवक्ता रमेश कु. शर्मालाई आविष्कार गरेकी थिई आफ्नै लागि ।

ल र्फमभित्र उसले सम्बन्धित मान्छे भेट्न सकिन । त्यसपछि ऊसम्बन्धी विशेष जानकारी लिएर घर फर्की । घर र्फकँदा निकै रात परिसकेको थियो । आलिशान महलअगाडि गाडी रोकी । निकै बेर हर्न बजाइसकेपछि एउटा बूढो मान्छेले गेट खोलिदिन्छ । गाडी ग्यारेजमा राखेर कोठामा पुगी । कोठामा उसका लागि खानेकुरा हटकेसमा राखिएका छन् । उसलाई खाने कुरा खान मन छैन । थकाईले शरीरका नशा-नशा शिथिल भएका छन । दिन त्यति गरम छैन तर पनि उसलाई विगतका रापले पोलिरहेको छ ।

यही घर हो, जहाँ आजभन्दा सातवर्षअघि उसको श्रीमान् श्री कामेश्वर लाल र ऊ कति रमाई-रमाई घरभित्र पस्दथे । गेटमा चौकिदारले ढोका खोलेर सल्युट मार्दथ्यो । अनि घरभरि नोकरचाकर कार्य विभाजनअनुसार काम गरिरहेका हुन्थे । इष्टमित्र आउने जानेको दोहारी झुत्ता हुन्थे । दिनहुँ जसो घरमा पार्टी गेटटुगेदर अनि मन्त्रीदेखि लिएर भन्सारको पालेसम्मको खातिरदारी हुन्थ्यो । तर आज यही घर भुतबङ्गला जस्तो भएको छ । यहाँ न आवाज छ न चहलपहल न त सजीवताको नै कुनै आभाष पाइन्छ ।

जति नै निराशता र एकांकीपनाले गाँजे पनि भौतिकवादी शरीरलाई उर्जाको आवश्यकता हुन्छ नै त्यहीमाथि ऊ ग्यासटि्रकको विमारी थिई । त्यसैले अलिकति खाने कुरासँग व्यवहारिक सम्झौता गरेर ऊ अधिवक्ता रमेश कु. शर्मासँग सर्म्पर्क गर्न पुगी । टेलिफोनमा नम्बर डायल गरी तर बिल चुक्ता नगरेको हुनाले डायल हुन सक्दैन । ऊ मोबाइल चलाउ“छे ।

'हेलो रमेश कु. शर्मा हुनुहुन्छ । ...... मलाई चिन्नुभएन....- तपाईँलाई राम्ररी चिन्छु .... तपाईँको घर धनकुटा होइन - म निशा हुँ .... म पनि धनकुटा की नै हुँ ।.... हामीले सँगै हाइस्कुल पढ्या हैन । ....अहिले म कोटेश्वरमा छु ..... । भोलि भेटौँ न एउटा जरुरी काम छ .... कहीँ एकान्तमा वा रेस्टुरेन्टमा..... हुन्छ ।'

ऊ वर्तमानको विश्लेषण गर्न पुग्छे - 'ओहो π रमेशले मलाई बिर्सिसकेछ । नबिर्सियोस् पनि कसरी - मैले पनि उसलाई बिर्सिसकेको त थिएँ नि π अहिले जीवनको बगाईमा यो भुमरीमा म नफसेको भए सायद सम्झने कोशिश पनि गर्दिन थिएँ होला । तर उसले कानून पढेर राम्रै गरेछ । नत्रभने यत्रो भुमरीबाट निस्कन म एक्लो अवलाले कसरी आँट गर्न सक्थेँ हुँला । जे भएपनि ऊ मेरो हितैषी मित्र, शुभचिन्तक र पुरानो प्रेमी सबै हो । निशा विगतका घटनाहरूमा आफूलाई पर्छार्न पुग्छे - आहा π ती दिनहरू कति रमाइला थिए । रमेशले मलाई कति मन पराउँथ्यो । म पनि बिछट्टै राम्री थिएँ । मेरो रूप देखेर मोहित नहुने सायद कोही थिए होलान् । जो सुकैस“गको पहिलो भेटमा मेरो रूपको प्रसंशा भइहाल्थ्यो । म वास्तवमा नै राम्री छु कि छैन भनेर ऐना हेरिरहन्थेँ । अनि आफैँलाई देखेर लाज लागेर आउँथ्यो । सायद मलाई भगवान्ले फुर्सदमा नै बनाएका थिए होलान ।

ममा सौर्न्दर्यको अभिमान बढ्दै गयो उमेरसँगै । रमेश एउटा मामुली गाउ“ले केटो त्यो पनि साधारण परिवारको, उसलाई आफ्नो यत्रो सौर्न्दर्यको भण्डार सुम्पन म तयार थिइनँ । मेरो सौर्न्दर्य पहाडमा फुल्ने लालीगुँरासझैँ अदीप्य थियो भने रमेश लालीगुरा“सको सौर्न्दर्यमा आशक्त प्रेमी उत्तीसझैँ । भर्खर यौवनको खुड्किलोमा टेक्तै गरेको रमेश मप्रति अति नै भावुक थियो । ख्याल ठट्टामा आफ्नो असीमित प्रेमको प्ररदर्शन गर्न पछि पर्दैनथ्यो । म भने उसका कतिपय गम्भीर कुराहरूलाई हावामा बेलुन उडाएझैँ उडाइदिन्थेँ । अझ..... मेरी दिदीको विहेमा उसले हामीलाई कति सहयोग गरेको थियो । त्यो दिन मैले साडी लाउँदा सायद उसको नजर अन्त गएको थियो । हरसमय छायाझैँ मेरो समीपमा बस्थ्यो । बिहेमा दिदीको काका ससुराको छोरा दिलीपले मलाई देखेपछि मेरो भाग्यको नयाँ रेखा कोरिएको थियो । सहरमा बस्ने दिलीपसँग केटी पट्याउने कला प्रशस्त थियो । ऊस“ग मेरा धेरै साथीहरू पनि लट्ठ परेका थिए । तर ऊ भने मप्रति आकषिर्त भएको थियो । सबैको रोजाइ दिलीपले मलाई राजेको देख्दा म पनि गर्वित भएको थिए“ । विहेको दिन दिलीप र मेरो ख्याल ठट्टा बढेको देखेर रमेश निराश भएको थियो । झन्डै उसले दिलीपसँग झगडा पनि गरेको । विहे पश्चात् दिदीको घर जानेक्रममा दिलीपस“ग मेरो सम्बन्ध बढ्दै गयो । दिलीपले आफ्नो जिन्दगीको उद्देश्य प्राप्त गरेको कुरा व्यक्त गर्यो । एनजिओ मा काम गर्ने आकर्ष व्यक्तित्वको धनी दिलीपलाई पाउँदा मैले पनि आफूलाई भाग्यमानी ठानेकी थिएँ । हाम्रो सर्म्पर्क वैवाहिक जीवनमा बाधिएर टुगियो । त्यस पश्चात् रमेश पनि काठमाडौ पढ्न गएको थियो ।

तर मेरा खुसीका दिनहरू धनकुटाको भीरपाखा र हाटबजारमा, तल्लोकोप्चे र माथ्लोकोप्चे अनि सल्लेरी वनमा मात्र सीमित लेखिएको रहेछ । विहे पश्चात् खै मैले वास्तविक खुसी र सुख पाउन सकेँ - ... यी खुसी र यी भौतिक सुविधा र विलासिताका साधनहरू मात्र देखावटी र बनावटी हुन्.. †

विगत र आगतको छाया उसको मस्तिष्कमा सल्बलाइरह्यो । सदाझैँ उसले निन्द्राको गोली लिएर निन्द्रादेवीको शरणमा परी ।

होटल सिटी प्लाजा अगाडि उसको भेट अधिवक्ता रमेशसँग भयो । चिनारीको नवीकरणपछि उनीहरू होटलभित्र पसे ।

रमेशले कुराको चोइली पस्कन थाल्यो किनभने पेसाले वकिल भएकाले ऊ बोल्न निकै खप्पिस थियो ।

"निशाजी, यत्तिका समयपछाडि तपाइँसँग भेट होला भन्ने सोचेको थिइनँ । खैर.. भेट भइहाल्यो के छ भलाकुसारी अनि यो सेवकलाई आदेश ।"

निशाको रमेशप्रतिको सोचाई अग्लिदै गयो । रमेश काठमाडौ आएर वकिल भएपछि परिवर्तन भइसक्यो होला भन्ने सोचेकी थिई । तर होइन रहेछ.. उनको सोचाइमा तुषारापात पर्यो । रमेशको व्यवहारबाट केही क्षण भएपनि आफ्नो वेथा हलुङ्गो भएको महसुस भयो उसलाई ।

"हेर्नोस्, तपाईँले साथी रमेशलाई भेट्न चाहनुभएको हो कि वकिल रमेश कु. लाई मैले पहिला यही“ बुझ्नुपर्ने हुन्छ । अनि तपाईँको घरव्यवहार कस्तो चल्दै छ । निकै पैसा कमाउनुभएजस्तो छ नि ।"

निशालाई आफ्नो विगत खोल्न मन छैन तर पनि ऊ बाध्य छे । उसले विगतको पाना नखोली आगतमा बाँच्न सक्ने स्थिति छैन ।

"भन्छु, रमेशजी ˜ ˜ तपाईँलाई सबै भन्छु । यो निशा गाउँकी त्यो चञ्चले र पवित्र केटी होइन । यो निशाले बाग्मती खोलाजस्तै सहर पसेपछि आफूसँग धेरै फोहोर मैला समेटेर ल्याएकी छ । त्यही दुषितताबाट पार पाउन मैले तपार्इ“को शरण मागेकी हुँ ।" ऊ भावुक हुँदै भन्न थाली -

"सायद स्त्रीको सौर्न्दर्य नै उसको शत्रु हुँदो रहेछ भन्ने कुरा सही रहेछ । मेरो यो अपूर्व सौर्न्दर्यले मलाई यो स्थितिमा पुर्यायो । मैले सौर्न्दर्यको घमण्डले गर्दा तिमीजस्तो असल मित्रको हृदयमा ठेस पुर्याएँ । सायद यसकै परिणति होला मेरो जिन्दगी ।"

"भैगो निशाजी, आफूलाई यति दुःखी नबनाउनोस् । यो सब समयको प्रभाव हो र भाग्यको खेल । ... अनि खोइ तपाईँको पति -"

"उसको कुरा नगर्नोस् रमेशजी, ऊ नै मेरो सुखी जीवनको खलनायक हो । म तपाईँलाई सविस्तार सबै भन्छु । दिलीपसँग मेरो विहे हुँदा म कति खुसी थिए“ । उसको एनजीओ.मा जागिर थियो । ऊ पनि मजस्तो सुशील र सुन्दरी पत्नी पाउ“दा खुसी नै थियो । हाम्रो दाम्पत्य जीवन रमाइलोसाथ बित्दै थियो । तर एउटा छोरी जन्मे पश्चात् उसको एनजीओ.को जागिर खुस्क्यो । त्यस पश्चात् हाम्रो जीवनमा अनेकौ“ मोडहरू आए । धेरै ठाउँमा जागिरको लागि प्रयास गर्दा पनि नपाएपछि हामी बिराटनगरबाट काठमाडौँ आयौँ । काठमाडौँमा पनि जागिर नपाएपछि बाच्क्रममा हामीले मम र डि्रङ्कस्को पसल खोल्यौँ । त्यसबाट जीविका चल्दै गयो तर दिलीपको डि्रङ्क गर्ने आदत बस्यो । उसका साथीभाइहरू पनि त्यसैअनुसारका हुन थाले । एकदिन उसको साथीले मलाई फाइव स्टार होटलमा जागिर लाइदिने कुरा गर्यो । फाइवस्टार होटेलको क्यासिनोमा धेरै मेहनत गर्नु नपर्ने तलब र फाल्टो टिप्स पनि हुने लोभमा उसले मलाई क्यासिनोमा होमिन बाध्य बनायो । घरमा पसल चलाउने मान्छे थिए । त्यसैले दिउँसो घरमा रेखदेख गरेर बेलुका क्यासिनोमा जाने गर्दथेँ। बेलुका ५ बजे गएर बेलुका एघार बजे र्फकन्थेँ। बिस्तारै पसलको हरहिसाब हर्ेन मलाई फुर्सद हुन छोड्यो । दिलीपको डि्रङ्कस्को साथसाथै केटी खेलाउने र तास खेल्ने बानी बस्यो । मलाई दिलीपप्रति वितृष्णा जाग्न थाल्यो । ऊ म भन्दा बढी मेरो पैसासँग आकषिर्त हुन थाल्यो । मैले कति सम्झाउँदा पनि उसले केही सुनेन । मैले मेरा सपनाहरू टुक्रेर चकनाचुर भएको देख्न थालेँ । मेरो सुखद संसारमा कालो ग्रहण लागेको अनुभव गर्न थालेँ । मैले छोरीलाई राम्रो शिक्षा दिन राम्रो स्कुलमा बोर्डस गरिदिएकी थिएँ। मेरो अनुहारमा हाँसो हराउन थाल्यो । ऊ छोरीप्रति कुनै चासो राख्दैनथ्यो ।

समयको क्रमसँगै मेरो कामेश्वरलालस“ग परिचय भयो । ऊ क्यासिनोमा जुवा खेल्न प्राय आउने गथ्र्यो । ऊ मलाई विशेष चाख दिइरहन्थ्यो । एउटा सुन्दरीलाई सबैले हेर्नु म सामान्य मान्दथे । तर उसको हेराइ सामान्यबाट असामान्य हुँदै गयो । एकदिन जाडोको दिनमा उसले मलाई गाडीमा घर पुर्याइदिने प्रस्ताव राख्यो । मैले नकार्न सकिन“ । उसको औकात हेर्दा धनाढ्य नै देखिन्थ्यो । यसरी पुर्याउने क्रम बढ्न थाल्यो । हामी रेस्टुरेन्ट, पार्कहरूमा घुम्न थाल्यौ“ । ऊ धनी बाबुको छोरो थियो र घरमा बाबुसँग झगडा गरेर काठमाडौँ आएको र यहाँ भौँतारिरहेको कुरा मलाई भन्दथ्यो । अनि ऊ सहाराको खोजीमा थियो । म उसको बलियो सहारा हुन सक्थेँ । दिलीपप्रतिको वितृष्णाले मलाई उसँग नजिक्याउँदै लग्यो । एकदिन दिलीपले यो सब थाहा पाएर पौरुषत्व देखायो । र म माथि कुटपिट गर्यो । मैले पनि सहन सकिनँ र दिलीपलाई सधैँको लागि छोडेर कामेश्वरसँग विवाह गरेँ । विहेपछि उसले मेरो नागरिकताबाट घरजग्गा किन्यो । मलाई आलिशन महलको मालिक्नी बनायो । काठमाडौँमा डेरा खोज्दै भौतारिएको मेरो आत्माले सन्तुष्टिको आभास पाएको थियो । म वास्तविक सुख पाएँ भनेर गद्गद् थिएँ । उसले बिस्तारै बैङ्कबाट ऋण लिएर फ्याक्ट्रीहरू खोल्यो अनि इम्पोर्ट र एक्सपोर्टको व्यापार गर्न थाल्यो । उसले मलाई रानीले पाउने सुखसुविधा दिएर राखेको थियो । मेरालागि कार, मोबाइल सम्पूर्ण सुविधाहरू थिए । मैले प्रयोग गर्ने परफ्युम, व्याग, लुगाकपडा सबै विदेशबाट मगाइन्थे । ऊ मलाई फिल्ममा खेल्न पनि सल्लाह दिन्थ्यो तर मैले मानिनँ। उसको माया र भौतिक सुविधाले म तृप्त थिएँ । त्यसबेला संसारका सारा खुसी र सुखसयल मेरा पोल्टामा छन् भन्ने सोच्दथेँ । बेला बेलामा दिलीप मलाई व्ल्याकमेल गर्दथ्यो । म केही रकम दिएर पठाउथे । छोरी मैले नै पढाइरहेकी थिएँ । कामेश्वरले के काम गर्छ भनेर म सोधीखोजी गर्दिनथे । उसले पनि 'तिमीलाई नचाहिदो वर्डन हुन्छ' भनेर भन्ने गर्दथ्यो । तर उसले सबै व्यापार मेरै नाममा गरेको थियो ।"

"अनि त्यस्तो सुखमय जीवन के भएर भत्कियो निशाजी -"

त्यसपछि केही वर्षहामी सुखसाथ बस्यौँ । दिलीपले पनि सुसाइट गर्यो । किन गर्यो भनेर चासो राखिन“ । पुलिसले दुःख दिन खोजे तर पैसाले मुख बन्द गरिदियौँ ।

"आजको यो स्थिति आउँला भनेर मैले कल्पना नै गरेको थिइन“ । नत्र भने बेलामा नै म र्सतक भएर कारोबार हेर्थे हुँला । जब मेरो हातमा फ्याक्ट्री, घर लिलाम हुने पत्र पर्यो, तब म वास्तविक धरातलमा पछारिन पुगे“ । कामेश्वरले मेरा लागि गरेका सबै कुरा वनावटी मात्र रहेछन् । उसले कमाएको फाइदा जति सबै घरमा पुर्याइसकेको रहेछ । फ्याक्ट्री घाटामा गएको भनेर मस“ग विशुद्ध झुटो बोलेर पन्छियो । यसै निहुँमा हाम्रो झगडा भयो । त्यसपश्चात् ऊ घर छोडेर कहाँ गयो मलाई खबर नै गरेन । उसले बैङ्कबाट यति धेरै ऋण लिएको रहेछ त्यो तिर्न मेरो नामको सबै सम्पत्ति बेचेर पनि पुग्दैन । अब म प्रायश्चित्को आगोमा जल्नु सिवाय केही छैन । यसरी जिउँदै मर्नुको बदलामा लाग्छ मरिदिऊ तर छोरीको भविष्यको पिर लागेर आउँछ । यस्तो स्थितिमा मलाई तपार्इँले नै पार लाउनु हुनेछ भनेर आशा राखेकी छु ।"

"ओहो˜˜, निशाजी अहिले आएर मैले कुरा बुझेँ तपाइ“ले वकिल रमेश कुमारलाई खोज्नु भएको रहेछ भनेर । म त तपाइँको यत्रो सुखमय जीवन देखेर आनन्दित भएको थिएँ । तर यो सब सुनेर दुखी भएको छु । मेरालागि तपाइँ उही धनकुटाकी सरल र चन्चल निशा हुनुहुन्छ । यो सबका लागि चिन्ता लिनु पर्दैन । म सबै कुरामा वकालत गर्नेछु । पहिला कागजपत्र हेरौँला । तपाइँको जीवनलाई मुक्ति दिलाउनेछु । सहरको प्रदुषणसँगै भएको तपाइ“को छविलाई म स्वच्छ र सुन्दर बनाउने छु । बस यसको लागि तपाइँको सहयोग चाहिन्छ । गंगा सधैँ पवित्र हुन्छ चाहे त्यसमा मानिसले जतिसुकै फोहोर पानी भएपनि निशाजी । म तपाईँको लागि अधिवक्ता रमेश नभई रमेश मात्र पनि हुनसक्छु ।"

रमेशको कुरा सुनेर निशा एकोहोरो टोह्लाईरही । उसले वास्तवमा नै संसार विचित्र देखी । जहाँ दिलीप, कामेश्वरजस्ता पाखण्डी र चरित्रहीनले राज्य गरिरहेको ठाउ“मा रमेश जस्तो पवित्र हृदय भएको चरित्र पनि भेटिँदो रहेछ भनेर । विगतका घटनाले उसका आगतका सम्भावनाहरूलाई अल्झाइरह्यो ।