तर पीडा मेटाएन

आँसु बने सागर, किनारा कतै देखिएन पीडाको सागरमा डुबिरहेँ मोती कतै भेटिएन । बुझाउन सम्झाउन यो मन, भाषा कुनै भेटिएन अथाह पीडा पोख्न, शब्द कुनै भेटिएन । भाग्यको खेल अनौठो कर्म दासी हुदोरहेछ भाग्य भयो बैरी दुःखले कहिल्यै साथ छोडेन । मृत्युसँग जीवन साट्ने, चाहाना धेरै भयो चाहाना मेट्ने बाटो खोजे, तर समयले साथ दिएन । जीवनको पाइला सँगै पीडाले सधै पछ्याइरह्यो पाइलासँग छाया मेटियो तर पीडा कहिल्यै मेटिएन...

Read More

यति धेरै तिम्रो माया कहाँ राखू लुकाई

यति धेरै तिम्रो माया कहाँ राखू लुकाई परेलीले बोलिरहेछ मुटुभित्र नअटाई के मागु संसारमा त्रि्रो माया बाहेक छैन कुनै पल बाकी तिम्रो सम्झना सिवाय ज्ति दिए नसकिने तिम्रो माया सायद झुटो माया देखाउने जल्ने छन सायद अजम्बरी तिम्रो माया मर्ने छैन कहिल्यै पोखिन्छ कि कतै भनी सम्हालु म जसै पगपगमा तिम्रो माया ढुकढुकीमा तिमी तिमी सिवाय संसारमा मेरो प्राप्ति छैन कु...

Read More

मेरो साहित्यिक यात्राको सेरोफेरोबाट

भर्खरै युवराज नयाँघरेको नियात्रा सङ्ग्रह 'अनाम पहाडमा फनफनी' पढेको मनस्थिति । कसरी नियात्राकारहरू पाठकहरूलाई यात्रा बृतान्तको बहानामा बिचार र अनुभूतिको ठेली बोकाएर नाक ठोकिने उकालोमा रमाईमाई उक्ल्याउन सफल हुन्छन् - मलाई अचम्म लाग्छ आफू त परियो कथाकार विचार र अनुभूति पोख्ने बित्तिकै पाठकका धारे हात तर्सिने आई पुगिहाल्छन् कन्चटमा- खबरदारी गर्दै अनि कहिलेकाहीँ पात्र र पाठक दुई नेती भएर आफैलाई मदानी बनाएर बिचार र अनुभूतिरूपी दहीका फाल्साहरूलाई कतिखेर मही बनाई सक्छन् आफैलाई थाहा हुँदैन । त्यसैले मलाई आफू पनि नियात्राकार भएर पाठकलाई विचार र अनुभूतिले...

Read More

मेरा कल्पनाका फूलहरू हो ! तिमीहरू कहिल्यै नओइलाउनू !

भनिन्छ बिहेपछि पुरुषको वास्तविक जीवन पूर्णविराम लाग्छ र नारीको जीवनको शुरुआत हुन्छ । तर विहेपछि मेरो जीवन सुरु भयो । विहेपछि दुई सन्तान अनि जागिर प्राप्त भयो । त्यसपछि चाहिँ मेरो जीवनमा पनि पूर्णबिराम लागेको अनुभव भयो मलाई । अब जीवनले कुनै उपलब्धि हासिल गर्नुछैन । जीवन उद्देश्यविहीन, आशाविहीन भएर कतै स्थीर भएर अड्कियो । मेरा हातहरू छन् चलेका छैनन् । खुट्टाहरू छन् दौडेका छैनन् । मस्तिष्क छ तर सोच्नका लागि कुनै सिद्धान्त छैनन् । उड्दाउड्दै गरेको जीवन लाग्यो कहीकतै रुखमा अल्झिएको छ । यस्तै निरउद्देश्यीय जीवनले साहित्यको सहारा लिएर चलायमान हुन थाल्यो...

Read More

स्मृतिको क्यानभासमा

(यो कथा कथोपन्यास “क्यानभासमा कथाहरू’” को एउटा शृङ्खला हो । कथाकार अनामिकाको अचानक कथाकार दिवाकर नेपालीसँग “समयको क्यानभासमा” कथामा भेट भएपछि जन्मिएका कथाहरू हुन् यी । त्यसैले यस कथामा कथाकार दिवाकर नेपालीलाई सम्बोधन गरिएको छ ।कथाकर दिवाकर नेपालीज्यू अहिले म आफ्नै कथा लेख्दै छु। मभित्र पनि धेरै कथाहरू छन्। म स्वयम् मेरो कथाको एउटा पात्र हु। पात्रहरूसॅगको बेमेल समीकरण, उनीहरूको माग पूरा गर्न नसकिने मागहरुदेखि म दिक्क भएर अहिले आफ्नै कथा लेख्दै छु। यो मेरो विगत् को वियोगान्त प्रेमकथा हो। प्रेम वियोगमा मात्र अमर हुँदोरहेछ। मेरो कथाको शब्दकोषमा यी...

Read More

मैले नलाएको माया उसलाई

मैले नलाएको माया उसलाई मेरो मुटुभरि र मस्तिष्कभरि मेरा भावानासँग लुकामारी खेल्दै कहिले साउनेझरी बनेर कहिले शरदको प्रीतको थोपा बनेर बर्सिरहन्छ, बर्सिरहन्छ । मैले नछोएको माया उसलाई र् कर्कलोको पानी बनेर मेरो जीवनको उकाली ओरालीमा छायाँ बनेर कहिले चौतारीमा, कहिले द्यौरालीमा पछ्याइरहन्छ , पछ्याइरहन्छ । मैले नदेखेको माया उसलाई क्षितिजपारिको मधुरो दृश्य बनेर मेरो आकृतिलाई कहिले उषाको किरणमा कहिले गोधूलि साँझमा स्नेहले अनावृत गरेर मेरो हृदयभरि नहराउने एउटा प्रेमको सालिक उभ्याइरहन्छ उभ्याइरहन्छ । मैले नसुनेको माया उसलाई नबुझिने चराको भाषा बनेर...

Read More

'साहित्य समाजको प्रतिबिम्ब हो'

(जनमत साहित्यिक पत्रिका अङ्क - १३६ मा प्रकाशित अर्न्तवार्ता)तपाईको साहित्यलेखनको थालनी कसरी भयो ?- म साहित्यलेखन क्षेत्रमा आउन केही ढिला भएको हो । जब जीवनलाई नजिकबाट चिनेर धेरै कुरा बुझ्दै गए अनि साहित्यमा आकषिर्त हुन थालेँ । समाजमा भएका रुढीगत अन्धविश्वास, विसंगति र विकृतिले मलाई सत्यको खोजीमा डोर्‍यायो । यस्तै सहाराको खोजीमा साहित्यतिर आकृष्ट भएँ । जहाँ म आफू पोखिन पाउँछु र आत्मसन्तुष्टि मिल्छ मलाई । साहित्य-सिर्जना गर्ने भावना र प्रेरणा कसरी कोबाट पाउनुभयो ?- साहित्य-सिर्जना गर्ने भावना विशेषरूपले यहीबाट पाए भन्ने छैन । म सानैदेखि अलिक बेग्लै...

Read More

पवित्र सम्बन्ध

जीवनको यो मोडमा आएर पनि म एउटा कथाका यी हरफहरू बारम्बार दोहोर्‍याई-तेहर्‍याई प्रायः पढ्ने गर्दछु । एउटा परस्त्रीले परपुरुषसँग गर्ने प्रेम सधैँ अवैधानिक हुन्छ । यस्तै मान्यता र संस्कारबाट परिपोषित थिएँ म । त्यसैले यस्ता प्रेमका कथाहरूलाई जहिले पनि गैरकानुनी आँखाले हेर्थ अनि क्षणिक आवेगात्मक तिर्सना र मुर्ख्याइको संंज्ञा दिन्थे । यस्ता कथाहरू प्रचलित सामाजिक संस्कारप्रति पनि कडा अव्यावहारिक प्रहार हो भन्ने ठान्दथेँ । तर होइन रहेछ , प्रेमको परिभाषा असीमित र अपरिमित रहेछ । प्रेम जहाँ पनि जसरी पनि फुल्न सक्दो रहेछ । तर त्यो पवित्र हुनुपर्दछ भन्ने कुरालाई...

Read More

सुकन्या उर्फ नीलिमा

तातो जनाना शरीरको निश्वासले र्स्पर्श गर्छ । म ब्युँझन्छु । म अचेतमा छु । आँखा मुस्किलले उघ्रन्छ । फेरि बन्द हुन्छ । सबै इन्द्रियहरू निष्क्रिय छन् । बिस्तारै परिवेशको जानकारी लिन खोज्छु । आफूलाई अर्समर्थ पाउँछु । फेरि इन्द्रियहरू परिचालन गर्न खोज्छु । कसोकसो दहिने हात उठाएर जनना शरीर को मुखमा लान्छु । ऊ मेरो देब्रेपटि्टको छातीमा आफ्ना हृष्टपुष्ट छाती जोडेर सुतेकी छे । मुस्किलले नाकमा फूली छ भन्ने थाहा पाउँछु । उसको आधा शरीर मेरो शरीरमा जोडेकी छे । जिउ शिथिल छ, आफ्नोहैन अरू कसैको जस्तो लाग्छ । बोल्न खोज्छु शब्द निस्कदैनन् । मुटु र मस्तिष्कको समन्वय...

Read More

असंवर्द्धित शान्ति

म यो सडकमा हिँडिरहेकी छु । सडकलाई सडक हुनुको बोध गराइरहेकी छु । यो सडक पनि मजस्तै छ । एकछिनमा एउटा ट्रयाक्टर आउँछ । उसले सडकको छातीमात्र चिर्दैन, प्रशस्त धूलो पनि उडाएर जान्छ । त्यसमा म पनि हिस्सेदार बन्छु । यसरी हिउँदमा धूलो खानु र वर्षामा हिलो खानु यो सडकको नियति बनेको छ-मेरो भाग्यजस्तै । सडक धेरै लामो बगेको छ, मेरो जीवनको बगाइजस्तै । सडकको प्रस्थानबिन्दुमा सडकको बारेमा यसरी परिचय दिइएको छ - शान्तिमार्ग - २ किलोमिटर ।सडकको प्रस्थानबिन्दुमा दिइएको परिचयजस्तै मेरो जीवनको पूर्वाधमा यसरी परिचय दिइएको थियो -'शान्ति अब ठूली भई शान्तिका जामा छोटा हुन...

Read More

ओ ! अपराजिता !

जीवन एउटा सपना हो । मेरो जीवनको सपनामा यी शब्दहरू ब्युँझिरहन्छन् । तिमीले फेरि हराएकी छ्यौ मलाई । म तिमीलाई जित्न चाहन्थेँ । तिम्रो खोट देखाएर त्रि्रा सिद्धान्तहरूलाई पर्छार्न चाहन्थेँ । तिम्रो कमजोरी औँल्याएर तिमीलाई नैतिक रूपले गिराउन चाहन्थेँ । तर तिम्रो आदर्श बोली र सहृदयी भावयुक्त मृदुलवचनले म मर्माहत भएको छु । मेरो रिस र आवेशलाई कसरी आगोको अगाडि नौनी गलाएझैँ गलाएकी छौ । जब म तिमीलाई पराजित पार्न हर सम्भावनाका ढोकाहरू उघार्छु म आफैँ पराजित हुन पुग्छु । त्रि्रेँ निष्कपट र कठोर आत्माभिमानका पाइलाअगाडि म प्रत्येक पल लड्खडाउँछु । अपाङ्ग्ा तिमी...

Read More